van Midelt naar Merzouga

In Midelt zijn we naar de kasbah gelopen. De wind was gaan liggen en de zon gaan schijnen, dat was dus geheel volgens plan. Om half twee vertrok de bus naar Rissani, het kosstte bijna niks dus de bus was ook niet veel soeps; helemaal mijn idee van reizen in Marrokko. Aan het eind van de reis stapte een Marrokaan in, ontzettend enthousiasr nodigde hij ons uit mee te rijden in de 4WD an zijn vriend naar de Auberge in Merzouga. Na enig overleg besloten de gok te wagen. Hij vertelde honderduit over zijn Auberge en over zichzelf: Abdul, aangenaam. En ik maar piekeren: waar doet hij me toch aan denken...ineens wist ik het: een kameel! Die beenstructuur, grote ogen met enorme wimpers, bosje krullen bovenop en dan.....die TANDEN!!!!!De tocht met de 4WD door de woestijn was spectaculair; soort Paris-Dkar. Onderweg nog een vuurtje gestookt. Machtig. Rond 21.30 kwamen we aan. Heel onwezenlijk, ook omdat het best een groot terrein was, een soort Middeleeuwse vesting, en er was verder niemand te bekennen. Na de thee kregen we gelukkig nog wel eten geserveerd door echte Touareg, een hele grote statige man. Zijn naam: M'barak.Daarna richting kamer: natuurlijk weer overuren voor de Technische Dienst maar wel met een king-size bed dus ik ben tevreden.
De volgende ochtend was Bas al om 7 uur uit de veren, hij ging de zonsopgang bekijken. Ik bedacht dat hij elke dag opkomt en bleef mooi liggen. Komt'ie terug, stapt uit ze' kleren, schuift terug en meldt: Het eerste wat ik zag was een dwaas.....Hij is dan zoooo grappig (vind ik dus) De uitleg was weer zeer bedachtzaam geformuleerd maar het kwam erop neer dat: als een Europeaan zo n jurk aantrekt, en hij zet ook nog die puntmuts op, en vervolgens heeft een zo een loop dat eerst de voorvoet neergezet wordt waardoor je zo n opwippende loop krijgt, dan is dat een heel dwaas gezicht. Door het lachen kon ik helaas niet meer nasudderen. Na het ontbijt: heerlijke zelfgemaakte jam en fantastisch lekkere geitenboter- de tocht geregeld. We hebben 2 nachten geboekt, stoer he. Om half vier vertrek dus nog even alvast een stukje de woestijn in gelopen. Meteen een bedelend meisje achter ons aan, dat is wel naar. Wel leuk was om te zien hoe ze die hutjes bouwen. Gewoon een houten bekisting, beetje aarde met stenen aanstampen et voila, een stuk van de muur. Ik schat dat ze er een dag druk mee zijn. Daar kan Harm nog wat van leren :) Maar ja, 1 flinke regenbui en je huis is weg. Gelukkig heeft het hier in geen 8 jaar geregend. Nog een foto gemaakt van een tor (noemen ze hier scarrabee, klinkt veel mooier) in de woestijn, volgens mij familie van die tor van Nico in Nicaraqua. De overige gasten zijn vooral Polen, een hele grote christelijke groep. Wel mooi als ze gaan bidden, dat lijkt een soort mantra en klopt met de omgeving. Verder nog 3 jonge Italianen, die gaan ook voor 2 nachten de woestijn in.s' Nachts is het hier best koud, een graad of 10, in de middag wel 30 maar heel aangenaam.

maandag 14 feb. voor de tent in de woestijn.
Een andere M'barak is onze begeleider, een hele zwarte jongen met een pauwblauwe djellaba en een gouden berbersjaal om ze n hoofd. Smullen Irm!!! Het opstarten was gisteren een beetje lastig maar na een stief kwartiertje zat Bas al met losse handen vanuit alle hoeken foto s te maken.Na twee uur rijden waren we bij de tent. Zonsondergang bekeken: in Nederland heb ik ze beter gezien, maar het is wel lekker rustig hier. Straks gaan we verder naar de Black desert, een bedoïnenfamilie bezoeken. Oh ja, niet zo best geslapen, het was KOUD