En meteen al een AVONTUUR

Hallo vrienden en familie,

Vrijdag 11 feb., 11.30 u Op een bankje in Fez,
Maar laat ik bij het begin beginnen.
Dinsdag 8 feb. zijn we met het kranige karretje van Bas naar HHS (Het Hondenparadijs Steenbergen) gereden. Eerst was het nog even spannend want Hermine heeft een nieuwe hond in de roedel, Bushka. Het is een enorme hond, maar wel een peuter van 1 jaar in de hondeogen van Heidi. Dus Heidi liet niet met zich spotten toen die reuzepeuter dacht wel even de vloer aan te kunnen vegen met mijn kroketje. Woensdag was het al veel beter en gisteren mailde Hermine dat het prima gaat. Een pak van me n hart.
We hadden een parkeerplaats in Dusseldorf geregeld en toen we die even controleerden bleek dat we in Weeze weezen moesten....Door het oog van de naald, want als je op Dusseldorf staat kom je nooit op tijd in Weeze. Dat was avontuur nr.1.
Oke, wij vliegen. Achter ons zat een clubje Marrokaanse jongens, heel symphatiek. Ze gaven allerhande zinnige en onzinnige tips o.a. om niet s avonds de Medina in te gaan vanwege de hustlers. In de bus van vliegveld Fez zat een aardige, maar gladde Marrokaan. Die had het over 10 Dirham voor een ritje in de taxi naar het citycentrum dus als de eerste chauffeur 50 vraagt denk je dat je genaaid wordt. Later bleek het een hele normale prijs maar toen had Bas het via zijn keiharde manier van onderhandelen naar 35 gebracht!
Hotel Batha is een redelijk hotel, redelijk netjes, redelijk groot, redelijk saai dus. Bas ziet in zijn hoedanigheid als Hoofd T.D. wel het e.e.a. aan klussen maar allez, daar ben ik al aan gewend.s Avonds natuurlijk toch die Medina in en ja hoor, elke keer dat we stilstonden van die nare opdringers. Wel visjes gegeten van een oud vies mannetje met een oud karretje en een heel oud pannetje, maar ze n visjes waren heerlijk!
Volgende ochtend had ik allerhande plannen de campagne. De mooiste vond ik een briefje met aan de ene kant: We are no sugar Z.O.Z and you are not a fly! Dat druk in dan in die handen van al die vervelende mannetjes, snappie.Het bleek helemaal niet nodig omdat we een gids huurden. Om twaalf uur meldde zich een lange jurk met puntmuts die bliksems goed engels sprak. Prachtig! Ik dacht dat hij hartstikke oud was. Bleek hij nog maar 58 te zijn.Slechts 1 vrouw en maar twee kinderen. Het lijkt wel een Hollander. Enfin, wij dat doolhof in. 16 kilometer de omtrek van de Medina en er zijn wel 2000 winkeltjes, vaak niet groter dan 2x2 meter, en wat ze er allemaal verkopen! Ik was heel trots dat ik me niets aan had later smeren; geen karpet, keramiek of mooie sloffen tot....we in dat winkeltje kwamen met heerlijke kruiden en oliën. Het mooiste verhaal had hij bij Argan olie. Geiten klimmen!!!in de Argan boom, vreten daar de vruchten uit, poepen de pitten op de grond, vrouwen verzamelen die , kraken ze en persen de zaden die daaruit komen met een handpers in de Medina. Als je het elke ochtend op je gezicht aanbrengt wordt het weer zo goed als nieuw (ben benieuwd of jullie het verschil zien haha)Het souvenir voor Mark en Nico zit ook al in de pocket en ik ga het ook verklappen: een middel voor een gave huid met o.a. de volgnde ingrediënten: zwavel, teer en KNOFLOOK.
Maar ook prachtige oude gebouwen met keramiek. Om 3 uur namen we namen afscheid van Najib en was het hoogste tukjestijd. Na de tuk heeft Bas ze n haar in zo n prachtige kapsalon strak later knippen. Daar zagen we ook op t.v. dat de revolutie in Egypte nog steeds gaande is. We probeerden er via de kapper achter te komen wat het idee is in Marokko; pro of contra Mubarrak. Maar wij troffen nu juist een hele zwijgzame kapper. Daarna nog even de Medina over. Was er weer zo n jochie. Ik meteen: ALLEMACHTIG PRACHTIG and WE ARE NOT HUNGRY. Dat was een mooie onverwachtse aanval. Hij kon er tenminste wel om lachen. Toen hij het toch weer probeerde: wer ar joe from Ik: I like your dress. (het was eigenlijk een heel leuk joch, ik vond het ook erg stoer op op zijn leeftijd- ik schat hem 18 - in zo n jurk te lopen. Hij heel trots: I m a Berber!
Daarna geweldig goed gegeten in een restaurant met 2 tafeltjes. Vorig jaar had hij nog maar 1 tafeltje en dus vindt hij zichzelf een kapitalist. Toen we jus d orange bestelden haalde hij dat bij het naburige restaurant. De koffie kwam daar ook vandaan en de baklava haalde hij bij een stalletje even verderop. Allemachtig prachtig en mieters.
Daarna de plannen voor de volgende dag, vandaag dus. We gaan op de bonnefooi naar het busstation met als doel Midelt.
Toen we ons daar net meldden ( Bas heeft weer 6 dirham van de prijs bedongen, toch wel degelijk een korting van 35 procent) bleek dat we via Meknes moeten reizen. Geeft niks, we zitten nu lekker in de zon op een bankje tussen de lokale loco s. Bas haalt ze n Frans op met als onderwerp een shaggie: ze begrijpen elkaar uitstekend zo te horen...