Paramaribo

citaat uit me'n prive-dagboek.
maandag 15 dec.
vandaag een hele fijne familie-dag gehad met Ton, Carmen, Isaac alias Roger, Femke en Lopke. Ton kwam me rond 11.00 uur afhalen bij het hostel samen met Carmen. We zijn eerst naar de "Wal-Mart"geweest. Ik waande me weer in Texas! Zo groot, glimmend en airconditioned.. Met enorme stellages vol mega-verpakkingen.Daarna naar de markt voor vis en groente. Dat was een hele andere wereld natuurlijk, met groente waar ik geen idee van had dat het eetbaar was,zoals oorcactus. Dan naar hun huis. Ze wonen in een supernette wijk met allemaal regeltjes waar Carmen bij tijd en wijle een beetje kriegel van wordt maar het is veilig en schoon en dat is ook veel waard. Toen met Ton de kinderen van school halen. Ook daar alles well-organised and clean. De kinderen waarvan de ouders gearriveerd zijn worden omgeroepen en mogen dan pas naar buiten en door het hek.Hele leuke, vrije kinderen. Isaac alias ROGER (hij vond zijn naam niet leuk en heeft hem zelf veranderd in Roger) kan al een beetje Engels en ik een beetje Spaans dus dat was genoeg voor een contact.Maar ook met Femke en Lopke was het al gauw goed, vooral toen ik na de lunch met de kadootjes op de proppen kwam. Er zaten ook waterballonnetjes bij dus dan weet je het wel..ik ben denk ik de gekste Hollander die ze ooit gezien hebben want ik begon natuurlijk met overgooien. Laat in de middag naar een klein, rustig strandje. Roger en ik hebben een zandkasteel gebouwd met drainage-systeem en terwijl de zon prachtig onderging natuurlijk lekker kletsen met Ton. Hij is nauwelijks veranderd dus ik voelde me echt thuis. Ook Carmen is nog zoals ik haar ken van haar bezoek aan Nederland zo'n 15 jaar geleden: vol plannen, dromen en vragen. Natuurlijk ook over mijn divorce. Ik vond het al heel dapper dat ze er over begon want praten kan het begin zijn van wederzijds begrip. Ook dat Mark en Nico nog geen vaste vriendin hebben, dat is op hun leeftijd ondenkbaar in Mexico. Dan ben je op ze'n minst getrouwd met het eerste kind in de maak.Maar enfin, het was een hele leuke afsluiting van mijn verblijf in Mexico. Bedankt Ton&Carmen.

Dinsdag 16 dec.
Vanochtend rond 10.00 vertrokken naar het Central de Autobuses. Tijd genoeg om naar Mexico-City te komen, dat duurt met de bus 10 tot 13 uur.
Maar wat dacht je wat.....in slaap gesust door de prima busverbindingen had ik me niet echt voorbereid op dit bericht: de bus vertrekt pas om 19.00 uur vanavond!!!Dat is te laat.Dan maar een vliegtuig....op naar het loket Informacion Touristico..waar ze natuurlijk geen Engels spreken, ben je gek! Ik weet het wel hoor, IK ben hier op bezoek dus IK moet maar Spaans spreken maar...op een plek waar touristen duidelijke info nodig hebben in een plaats als Puerto Vallarta waar het bruist van de Amerikanen zou het toch wel handig zijn. Ik; que sera un ticket de aeroplain a Mexico-City. Zij; no libre. Nee, dat kan niet waar zijn. Nog een keer vragen met dringende handgebaren: ze heeft me vast verkeerd begrepen. Zij; Oy no libre. Ik wanhopig doen, zij kijkt even met een half oog in de computer; ze deed echt haar best (maar niet heus grrrrr)no, no libre.Terug naar het busloket maar...hoe zeg je; een alternatieve route...un route alternativo????Nee, dat begreep ze niet en was dus fout. Naar een ander loket. Weer geen begrip. Echt, zodra ze een mooi uniformpje aan hebben gaat de neus in de lucht en is de hartelijke Mexicaanse mentaliteit weg. Eindelijk, eindelijk vond ik bij een loket begrip. Ik kon proberen via Guadadaljara, bus vertrekt om 15.00 uur, is om 20.30 in Guadalajara waar om 21.00 uur een bus naar M.C vertrekt. Gered. Ik had nog effe tijd dus ging ik mooi op het gras zitten: dagboek bijwerken, nagels lakken. Komt er een bewaker vraqgen wat ik daar doe. Ik: wachten tot me'n bus vertrekt. Hij; nee, je moet binnen wachten....in een land waar de kinderen bovenop stapels hout vervoerd worden in een open laadbak, waar halve auto's rijden, waar doorgetrokken strepen worden genegeerd, en ik mag niet op het gras zitten!!!Me'n nagels waren nog niet droog, maar hij bleef net zo lang staan tot ik me'n biezen pakte. EIKEL zei ik lachend....hahaha.Enfin om 15.00 uur; geen bus.15.15...geen bus. Ik ga maar eens naar binnen. Ja dat klopt, we hebben even geen bus maar wel om 15.30...mmmm als ik het dan nog maar ga halen. Nee, dat is geen probleem want u reist in dezelfde bus verder, moet alleen wel daar een ticket kopen. Oke, dat begreep ik.Dus om 15.30 de bus in. 15.36 nog niet vertrokken. O.K Gerda, verzin iets. Uhhhh...ja, als we te laat aankomen in Guadalajara vraag ik aan de chauffeur hoe laat hij denkt in MC aan te komen: "perdon mais mi a aeroporte om siete ora manjana" of zoiets.
15.42, we vertrekken. Nu stopt hij om iemand van straat op te pikken. Wacht even, kletst wat, en laat hem er weer uit. En maar kletsen met de vrouw naast hem, van alles haalt ons in, vrachtwagens, kevers. aanhangers, zelfs een knetterbrommertje. Nu laat hij al kletsend die kletsmevrouw eruit.
Gelukkig gaat het daardoor wat harder.
16.10 en we zijn Vallarta nog niet eens uit...
16.49. Ja zo gaat'ie goed. We zijn op de snelweg en het is weer onmetelijk mooi, ruig, groot en groen buiten. Maar...wat ratelt er toch tegen de bus...oh nee....ze zijn met de weg bezig!!!!This is certainly not my lucky day. Ik ga maar naar die Amerikaanse bull-shit zitten kijken die ze doorlopend op videoschermpjes vertonen nu het uitzicht door stilstand zo eentonig wordt.
17.06. Nu stoppen we weer om een mannetje eten & drinken te laten aanbieden...
17.20. He, hij haalt wat in: een kruipende vrachtwagen waar we al een hele tijd achter hingen.
En we staan alweer stil, nu om een colonne kamelen, olifanten en apen voor te laten gaan want het Circus is in town OLE.
18.14. Ik heb nu pas door dat J. Lo de hoofdrol speelt.
18. 26, J.Lo heeft gewonnen van haar stalkende agressieve ex-man. Ik ga maar weer naar buiten kijken. Nog steeds mooi: agave, avocado en mas mais.
21.07. Gaat'ie ook nog tanken!!!
Had ik het verkeerd begrepen? De info was: it's the same bus, you only have to buy a ticket in Guadalajara. Dus...ik laat me'n rugzak in de bus en ren naar een loket..waar ze alleen een ticket hebben om 22.15...NEE dat kan niet waar zijn. Komt er een perronmannetje langs...zo'n koffersjouwer en die spreekt wel Engels ( want in Amerika gewerkt) en vertelt me naar het gebouw ernaast te gaan, daar verkopen ze wel de ticket van 21.00 uur. Snappen jullie het nog?, dezelfde maatschappij. Maar enfin, rennen naar gebouw ernaast, ticket kopen, terugrennen...bus weg. En me'n engelssprekende perronmannetje is ook weg. Uiteindelijk vind ik toch me'n rugzak en sprint weer naar de nieuwe bus.
21.36. Het grote wachten begint weer. De chauffeur komt de bus in, trekt ze'n vestje aan...en gaat weer naar buite.
22.00 uur nog niet vertrokken.
En zo ging het maar door en door.Maar: we hebben het gehaald! Om 5.30 in Mex.City. En toen stressen naar een taxi: rapido a aeroporte. De chauffeur begreep het, en omdat hij de dikke fooi zag die ik aan de taxi-regelaar zag was hij ook danig gemotiveerd. Sluiproute 1: afgesloten. Hij zei iets wat ik niet verstond maar wel begreep, en ik was het helemaal met hem eens. Sluiproute 2: afgesloten. ZUCHT.
Toen maar via de officiele route en vergis je niet, M.C is s'nachts ook een heksenketel maar gelukkig had deze chauffeur lak aan rode verkeerslichten.
6.15 op het vliegveld: levend! een mirakel.
6.30 inchequen (de afstanden zijn hier enorm en harder rennen ging echt niet met die zak op me'n rug).
6.44 voor de gate. GELUKT!
Oh ja, ik heb wel de goedkoopste busreis ooit: 900 km voor 390 peso = ca. 25 euro.
Ondertussen zit ik hoog en droog in Suriname. Kwam aan om 00.45! arme Maria. Ze hadden ook al een generale repetitie gedaan want waren in de veronderstelling dat ik een nacht ervoor aan zou komen. Dat heeft in Nederland ook heel wat consternatie veroorzaakt geloof ik. Sorry jongens.
Toen ik het vliegtuig uitstapte had ik een flasback: net zo warm en klam als in de kassen van opa Persoon.
We hebben tot 3.00 uur ( ja, ook Maria!!, dat moet wel ware zusterliefde zijn) op de veranda zitten kletsen.
Vandaag een beetje rustig aan gedaan, wat geveegd, de was gedaan, en vanmiddag afgesproken in Paramaribo met een stel vrienden van Harm en Maria. En dat was me toch gezellig! Ik heb morgen vast spierpijn in me'n wangen.