Bridgetown

Waar was ik gebleven, volgens mij kwamen we terug uit Botopassie...daarna nog even 0ud-nieuw, wat relaxte zaken als kokosnoten uit eigen tuin,lekker eten van Harm, mango's snoepen, wandelen met de hond, zwemmen in het plaatselijke hotel, lekker eten van Harm, slapen, lekgeprikt worden door muskieten enz. etc.
Maar zaterdag had ik weer een AVONTUUR. Bij Berg en Dal een activiteitendag geboekt. Kayakken, hyken en Kabelbanen. Die laatste activiteit had ik in principe geskipt omdat ik nu eenmaal een onverwoestbare hoogtevrees dacht te hebben, maar door die heldendaad in dat speelgoedvliegtuigje dacht ik: hah, die kabelbaan doe ik ook even.
Enfin, om 5 uur opstaan...alles begint hier altijd onchristelijk vroeg....en om 6.15 bij de busstop. De bus was maar een half uur te laat:). Weer die Afobakaweg op ,met de hobbels en bobbels waar je U tegen zegt. Na 3 uur waren we op plaats van bestemming. Nu ben ik al geen groepsmens maar eerlijk waar, ik zat in de ergste groep ooit! Twee "AFRO-AMERIKANEN" veel te dik ( I'm in a perfect shape, look, the shape og a pizza, a pizza is round", dat soort dingen riepen ze de hele dag)Drie zusjes en 1 kind die de hele tijd overal poseerden dus overal moesten we op hem wachten.
En we begonnen met de Kabelbaan. Eerst een oefenbaantje-met-instructie- van 2 jongnes. Die ene stelde zich voor als Steve-O en hij leek er ook wel een beetje op hoe hij als een aap ondersteboven en achterstevoren langs de kabels roesjte...maar toen hij -door een MIER gebeten- begon te jammeren was hij een duidelijke wannabee-fake-Steve. Die kabelbaan was grandioos. Niet 1 keer, maar wel 11 plateau's waarvan 1 over de rivier. Na 2 plateaus durfde ik al naar beneden te kijken, en na 5 plateaus was ik helemaal vrij van spanning; alleen nog maar adrenaline..
Daarna wat eten en ondertussen stapelden de wolken zich op....Tegen de tijd dat de hyke-gids kwam waren ze half-leeg. Dat hyken werd dus drastisch verkort. Gelukkig maar...die twee A-A's waren me toch een partij aan het jammeren, dat kind was natuurlijk ook een remmende factor maar die tantes en moeder waren hogelijk irritant: o schatje wat ben je toch flink, kijk nou, hij is helemaal niet bang, neem nog een slokje water, ja schat dat is goed voor je enz enz......HHHOOOOWWWWW. Ik was er zo moe van dat me'n middagnap duurde tot half vijf en toen begon net het onderdeel kayakken. Hah, that's my thing. Dus terwijl de gids nog aan't intstrueren was zat ik al lang en breed halverwege het water: heel voorzichtig de stroom aan't testen. No problem, die stroom. Nou, de hele groep op weg, ik zover mogelijk aan de andere kant van het water. Toen ze een zij-arm inpeddelden ben ik me even gaan afmelden en gezegd dat ik nog een stukje de andere kant op ging. Elke activiteit was ca. anderhalf uur en ik was ruim voor die tijd terug. Heerlijk, wat is dat toch fijn, helemaal spier alleen met moeder natuur. De gids had me denk ik niet begrepen; hij was vreselijk ongerust en ook wel een beetje kwaad geloof ik. Kan me niks schelen. Hij kon toch wel zien dat ik geen risico's neem, altijd uiterst voorzichtig ben!
Het had eigenlijk de hele middag hard of minder hard geregend, dus die Afobakaweg was nu een modderpad, grote hopen modder aan beide kanten. Heel wat busjes onderweg zaten vast, of hadden "gewoon pech", maar onze superchauffeur had er geen enkel probleem mee: Respect!
Zondag 4 juni: 6 uur opstaan voor de Bigi Broki Waka: een voor Surinamers gigantische sportieve wandeltocht van wel 5 kilometer, over een brug zo steil, bijna niet te doen!!!Hahaha. Het was iets wat Maria vooral voor haar studenten had geregeld maar we liepen gelukkig niet allemaal in 1 groep. Oh ja, dat moet ik niet vergeten te melden; die arme studenten moesten zich-op hun vrije zondag- al om 5.15 melden bij het busstation om naar de overkant van de brug gebracht te worden. En dat terwijl de start om 7.45 was. Organisatorisch wel nodig, maar het blijft een moeilijk te verteren iets. Maria woont al aan de overkant van de brug, dus hoefden wij niet met die bus, dus konden we "uitslapen". Enfin, we waren rond 7 uur bij de finish. De start was, heet on-Surinaams- TE VROEG.
Er was maar 1 studente die zich bij ons aangesloten had. Ze had na een paar minuten vreselijke spijt geloof ik want we hadden er de sokken goed in. Ze kon er toch ook de humor wel van inzien: "ik ga een hele snelle tijd maken' niemand gaat me geloven".
In 39 minuten waren we bij de finish aan de andere kant. Ijsje gehaald in de stromende regen en.....weer terug! We moesten wel, want de auto stond aan de overkant, maar we hadden er ook zin in: zo begon het toch serieus op een sportdag te lijken. Die hele brug nog vol ploeterende Surinamers en wij lachend tegen de stroom in!! Haha, die studenten hebben al veel respect voor Mevrouw Maria, maar nu kan ze helemaal niet meer stuk!
s'Middags op bezoek bij Wil en Nisa kreeg ik de tip een fiets te huren en richting plantages te gaan. En dat staat voor morgen op het programma.
Maandag 5 januari: op de fiets.
Oke, je kunt hier geen plattegrond kopen. Geen probleem, want zelfs ik kan niet verdwalen, zo weinig wegen zijn hier. Eenmaal de oost-westverbinding overgestoken werd het heel rustig met het verkeer. Toen zag ik EINDELIJK het eerst wild: slangen. Ze zij er dus wel. Heel veel (roof)vogels. Honderden gieren.
Op een gegeven moment vloog er vlak naast me; hij greep iets uit de sloot. Een machtig gezicht. Ik zag hier en daar wat stalletjes waar ze vis verkochten en ook zag ik vissers. Heel ver in me'n achterhoofd hoopte ik een kaaimannetje te spotten..
Ik had het dus prima naar me'n zin, hoewel de wolken zich ondertussen wel aan het opstapelen waren..en bovendien begon de fiets rare geluiden te maken. Na een uurtje waren de eerste wolken leeg en de fiets stuk verklaard. Ik werd opgehaald door de fietsverhuurder, waar ik nog een heel leuk gesprek mee had, kreeg een prima nieuw fietsje en ging: ...so how can you tell me you're lonely, how can you say that the sun don't shine...."zingend door Paramaribo. Over de Bigi Broki brug. Daar was het zingen even afgelopen, dat was echt heavy. Thuisgekomen had ik een berehonger en Harm het eten klaar. Zo lekker, dat zelfs Maria een tweede portie nam; een mega-compliment!
Dinsdag vol goede moed richting Alkmaar. Daar is een oversteek mogelijk per korjaal richting plantages. Onderweg alweer nat geregend maar ook weer drooggewaaid, hele aardige mensen ontmoet, geen kaaiman gezien. In Alkmaar was er een bootje aan't losgooien. Ik mocht, na enig overleg, toch mee. Aan de overkant bleek dat het bootje van Plantage Frederiksdorp was. De groep passagiers had een swamps-tocht geregeld en er was nog 1 plaats vrij...dus natuurlijk zeg ik dan ja! We werden vervoerd in hele kleine korjaaltjes, maar 2 personen per bootje, en instabiel die dingen!!!!ik ben wel wat gewend maar dit was pure angst wat ik bij mijn mede-passagier voelde. Helemaal toen onze bootsman -zonder enige waarschuwing- een soort steiger opjaagde. Daar trokken we de korjaal handmatig overheen. Toen had ik al ruw geschat een stuk of tachtig muskieten gevoerd. Enfin, terug in Frederiksdorp waande ik me in Max Havelaar. De plantage-houder was een enorme grote witte man met zo te horen een beetje blauw bloed. Zijn vrouw was een Javaanse. Ik ben daar een nachtje gebleven. Eerst naar het dorp gefietst en wat echte anti-muggenmelk gekocht want ik wil vannacht bij de kreek gaan zitten: daar zitten kaaimannen is me verzekerd. Maar..eerst even een tukje doen. De volgende ochtend om 7.30 werd ik wakker...
Donderdag 8 jan. 3.00 uit bed...
Op Vliegveld Zanderij om 5.10 ingechecked en al. Harm heeft me beloofd dat er op Barbados geen muskieten zijn. Halleluja, ik, hoop voor de verandering dat hij gelijk heeft (voor de rest zijn we het constant oneens en de discussies zijn niet van de lucht- heerlijk!!)
In Port of Spain overstap, en in Barbados om 9 uur. Waar ze mijn paspoort bij de controle achterhielden.. Ik kwam er mooi niet in zonder verblijfplaats. Dus op naar the tourisme office. Waar de vrouw achter de balie me gelukkig heel goed begreep, want ik zit in een questhouse zoals ik het graag heb. Gerund door een echte Bardadosser; ik heb al ontmoet: 2 noorse meisjes, een zweeds stelletje, 3 zweedse jongens, 2 belgische meisjes en een Finse vrouw van mijn leeftijd, nu wonende in Engeland maar woonde 23 jaar in Duitsland en gaat bij haar zoon wonen in Mexico..ik ben nog wat landen vergeten maar dat is pas een echte globetrotter en levensgenieter: Have you had sex already with a blackman? No? Oh, they're so easy with that. They just ask and you can say yes or no. It's just for fun....Gelukkig weten jullie wel dat ik daar niet aan mee doe; ik ben veel te voorzichtig en in dit geval is het geen grap!!
Wel heb ik een heel leuk gesprek gehad aan het strand met een Indische-cricker man. Hij nodigde me uit om mee te gaan naar de cricket-match. Ik zag me daar al lopen in me'n Hindoestaanse jurkje...toch heb ik nee gezegd. En dat is iets waar ik wel een beetje spijt van heb. En dat is me de hele vakantie nog niet gebeurd. Dus de volgende keer zeg ik JA.
Nou jongens, het heeft me de grootste moeite gekost dit internet-adres te vinden. Ik denk dat het me'n laatste bericht is deze vakantie dus waarschijnlijk : Tot ziens in Nederland.